Day 356: bye bye Bali

*** for English, check below!

Zittend op mijn balkon, uitkijkend op diverse prachtige, kleine tempels die op het terrein zijn geplaatst en waar ze elke morgen met bloemen en gebeden offers brengen aan hun goden, zoete wierrook verspreidend in de lucht. Mijn ontbijt, bestaande uit een verse fruitsalade, toast en thee, wordt elke ochtend op mijn balkon gebracht en terwijl ik de thee met melk uit een ouderwets kopje drink kan ik het niet helpen om even aan mijn oma te denken.

Indonesië brengt me nasi goreng (of mie goreng als ik eens wat anders wil), gezonde fruit en groente smoothies, goedkope kleine marktjes, Balinese massages op elke hoek van de straat en een heleboel zonneschijn. Het is misschien moeilijk voor te stellen wanneer ik het zo beschrijf, maar ik ben klaar om naar huis te gaan.

De laatste weken heb ik me gerealiseerd dat ik klaar ben voor nu, ik ben tevreden met wat ik heb gezien en gedaan en mijn hoofd spoelt over van alle ervaringen. Hoe geweldig ik het ook vond in Nieuw Zeeland en Sumatra, twee plekken die al jarenlang op mijn bucketlist stonden, het is tijd om er een einde aan te breien. Het is moeilijk uit te leggen aan iemand die nog nooit zo lang op reis geweest is, want ik leef werkelijk mijn droom, maar het put je ook uit. Leven uit je rugzak, constant nieuwe mensen ontmoeten en ook weer afscheid nemen, werkend van vliegveld naar vliegveld, hostel naar hostel, geen privacy, constant plannen van je volgende stap...

Ik realiseer me dat ik niet meer in het heden leef; een deel van mijn hoofd kijkt constant terug naar de plekken waar ik geweest ben, de lieve vrienden die ik heb ontmoet en die ik vreselijk mis, Australië waar ik me zo thuis voel... en het andere deel kijkt naar mijn andere thuis, terug bij familie en vrienden (en mijn kat en mijn slang), waar ik niet kan wachten om verder aan mijn toekomst te werken en verder te gaan met mijn carriere. Het zet me aan het denken, het maakt niet uit hoe mooi Bali is, ik wil hier nu gewoon niet zijn. Gelukkig zijn de vluchten van Australië naar Indonesië super goedkoop (verklaar me voor gek, maar ik ben zelfs al een weekendje op en neer geweest voor een vriendenbezoekje), dus als ik straks Down Under woon, zijn al deze onontdekte plaatsen gewoon om de hoek. Ik mis mijn Aussie mates ontzettend, maar ik kan ze beter missen terwijl ik in een vertrouwde omgeving ben, omringd met mensen die ik ken, dan dat ik iedereen in mijn eentje moet missen in een vreemd land. Het is tijd om verder te gaan met mijn plannen, als een idioot te studeren voor mijn buitenlandse diergeneeskunde examen en de volgende stap te nemen...

Dus, na veel wikken en wegen, heb ik mijn ticket gewijzigd en ik kom naar huis! Deze laatste 4 weken alleen al heb ik 16 bezoekjes afgelegd aan 9 verschillende vliegvelden, maar dinsdag zet ik eindelijk weer voet op Nederlandse bodem. Ik kan niet wachten om iedereen weer te zien, mijn kat lastig te vallen, mijn hoge hakken weer te dragen gewoon omdat het kan, andere kleren te dragen dan waar ikhet afgelopen jaar in geleefd heb en niet alles weer in hoeven te pakken de volgende ochtend. Ik kan niet wachten om het daadwerkelijk weer koud te hebben, om op de bank weg te kruipen met een kop thee en een film, om alles weer te eten wat ik ondertussen zo gemist heb (haring!) en om me geen zorgen te maken waar ik moet slapen, eten of heen moet reizen. Ik ben er klaar voor, nog drie vluchten... slechts ongeveer 30 uur in de lucht en op vliegvelden, maar het is het waard. Bye bye Bali, hallo Holland!

***

Day 356: Bye bye Bali

Sitting on my balcony, overlooking some beautiful, little temples that are placed in my homestay and where every morning they offer flowers and prayers to their gods, spreading their sweet smelling smokes over the area. My breakfast, consisting of a nice fruitsalad with toast and tea, is brought to my balcony and drinking the tea with milk from the vintage cup somehow reminds me of my grandmother.

Indonesia brings me nasi goreng (or mie goreng when I feel rebellious), healthy fruit and vegetable smoothies, cheap little markets, Balinese massages on every corner of the street and a lot of sunshine. It is hard to believe when I describe it like this, but I'm ready to go home.

Over the past few weeks I've realised I'm done for now, I'm satisfied with what I've done and my mind is overflowing. As much as I've enjoyed New Zealand and Sumatra, two of my lifelong bucketlist locations, I decide it's time to call it to an end. It is hard to explain to those who haven't travelled for this long, because I truly am living a dream, but it tires you out. Living out of a backpack, meeting new people and saying goodbyes, working your way from airport to airport, hostel to hostel, having no privacy, constantly planning your next move...

I realise I'm not living in the present anymore; part of my mind is constantly looking back to places I've been, to dear friends that I've met and miss terribly, to Australia where I felt so at home... and the other part is looking at my other home, back with my family and friends (and my cat and my snake), where I can't wait to work on my future and continue my carreer. It makes me think, no matter how beautiful Bali is and no matter how many places I still haven't seen, I don't want to be here right now. Luckily, I found out flights from Australia to Indonesia are really cheap (call me crazy, but I've actually been up and down for a weekend already, just to visit some friends), so when I move Down Under all these unexplored places will be just around the corner. I'm missing Ozz terribly, but I figured I'd rather miss it while being in familiar surroundings at home, than miss everyone while being in a strange country by myself. It is time to get on with my plans, study like a crazy person for my veterinary exam and take the next step...

So, after much consideration, I've changed my ticket and I'm coming home! These four weeks alone I will have made 16 visits to 9 different airports, but tuesday I will finally be back in Holland! I can't wait to see everyone again, to terrorise my cat, wear all my high heels again just because I can, have some other clothes to wear than the clothes I've been wearing the past year and not having to repack everything in the morning. I can't wait to actually be cold again, to snuggle on the couch with a cup of tea and a movie, to eat all the foods that I've come to miss (herring!) and to not have to worry about where to sleep, eat or travel next. I'm ready for it, three more flights... only about 30 hours on planes and airports, but it's worth it. Bye bye Bali, hello Holland!