Day 197: Walkabout Creek, crossen en crashen
Door: Mariska
Blijf op de hoogte en volg Mariska
19 Mei 2015 | Australië, McKinlay
Day 197: Walkabout Creek, crossen en crashen
*** for English, check below
Tijd gaat snel, zonder al te veel bijzonderheden. Nou ja, ik doe van alles, maar op een of andere manier vind ik geen inspiratie om erover te schrijven. Hoe maak ik biertjes tappen en panelen schilderen tot een spannend verhaal? Om eerlijk te zijn kan ik de spanning erin brengen met een bijna-auto ongeluk, uiteraard niet met opzet, maar dat leg ik later wel uit. Dus, excuus voor het uitblijven van mijn verhaal, bij deze een samenvatting van twee weken in Mckinlay
Mijn tweede werklocatie, Walkabout Creek Hotel. Bekend van de Crocodile Dundee films, die ik overigens nooit gezien heb. Om niet compleet onwetend in dit hotel aan te komen, heb ik gauw deel 1 opgezet terwijl ik nog op de boerderij was. Die film is ouder dan ik, dat is ook duidelijk te zien, maar er gaat toch een glimp van herkenning over mijn gezicht als het hotel in beeld komt.
Als ik zeg 'hotel', bedoel ik voornamelijk 'pub', zoals meestal het geval in Australië. Ik sta dan ook het grootste gedeelte van de dag biertjes te tappen (nadat alle toiletten, douches en kamers schoon zijn natuurlijk) en tientallen keren te herhalen dat ik uit Nederland kom, waar ik wel of niet geweest ben, hoe lang ik hier al ben... bla bla, neem er nog een. Niks geen twee vingers schuim, het glas moet hier en gewoon vol! Mijn eerste dag kan ik goed oefenen, want het is zo druk dat ik 12 uur lang doorwerk. Dit doe ik uiteraard niet alleen. Ik sta samen met Debbie en Frank, de eigenaren, en Kel, hun dochter.
De rest van de week probeer ik te wennen aan het publeven. Ik heb een kamer bij Kel in huis, temidden de bussen haarverf en haardrogers. Kel is kapper en is samen met haar vader bezig een salon te creëren op het kampeerterrein. Tenminste, als Frank ooit eens een project afmaakt... hij heeft nogal wat klusjes te doen. Ik doe vrijwel elke dag hetzelfde, probeer 's avonds een beetje te mengen met de gasten, maar meestal draait het erop uit dat ik tussen de dronkenlappen terecht kom en ik me uit de voeten maak. Dat zijn toch niet echt mijn types!
Aan het eind van de week wissel ik weer om met Francesca, terug naar de boerderij. Mijn eerste introductie op de motor, rondjes rijden op het erf. Ik cross lekker verder (ja mensen, ik doe voorzichtig) enal gauw volg ik Luke door het weiland om de paarden bij elkaar te brengen. Volgende vervoersmiddel, een stukje draven op Serious Boy. Weer even wennen om weer te rijden, maar nu wel voor het eerst een officiële les gehad van Luke. Wie weet wordt het nog eens wat!
Aan het begin van de week sta ik de metalen bladen van een paar oude windmolens te slopen. We hadden het creatieve idee om hiervan naamplaten te maken voor de weilanden. Dus, zo gezegd zo gedaan, kwast en verf in de hand... kliederen maar. Ik hang ze aan de waslijn om te drogen (jahoor, steekt net de wind op!) en een paar dagen later begint er vorm te komen in de namen. Waarschijnlijk kunnen ze volgende week hangen.
Om de spanning erin te brengen heb ik ook nog even bijna een auto in de prak gereden. Luke had er net een flinke smak geld tegenaan gegooid om hem te laten repareren, of ik hem terug naar huis wil rijden. Tuurlijk, geen probleem, ik kar rustig naar huis. Een uur verder, bijna thuis, BOEM...vliegt er iets tegen mijn voorruit op. Van schrik trek ik aan het stuur om te ontwijken, geen slim plan op deze ruwe opritten. Voor ik het weet stuiter ik van de weg af, slip tientallen meters verder en beland bijna op z'n kant. Bijna... ik kwam er met de schrik vanaf. Ik moet toch wat betere reflexen kweken!
***
Day 197: Walkabout Creek, crossing and crashing
Time goes fast, without many exciting things. Well, I do quite a lot, but somehow I can't find any inspiration to write about it. How do you make beers and painting panels an exciting story? Well, I can add an almost-car crash to that, unintentionally ofcourse, but I'll talk about that later. So, apologies for not writing for so long, here's a recap of 2 weeks Mckinlay.
My second worklocation, Walkabout Creek Hotel. Famous for the Crocodile Dundee movies, which I never saw before I came here however. To get a little bit of background knowledge, I quickly turned on part 1 while I was still on the farm. The movie is older than I am, which is clearly visible, but there is a sign of recognition when I see the hotel on screen.
When I say 'hotel', I basically mean 'pub', mostly the case in Australia. Therefore, I spend my days behind the bar (after all toilets, showers and rooms are cleaned ofcourse) and repeat over and over again that I'm from Holland and which places a have and haven't seen, how long I've been in Australia and so on... bla bla, have another one. Glasses should be full here, no 'two fingers wide' froth on a beer, like back home. I can practice quite a lot during my first day, as it is suddenly so busy that I work for 12 hours straight. Ofcourse I'm not alone, I work with the owners, Deb and Frank, and their daughter, Kel.
The rest of the week I try to get used to publife. I have a room in Kel's house, amidst the hairdye and blowdryers. She is a hairdresser, working with her dad to make a salon on the campground. At least, whenever Franm gets around to finish a project... he has a lot of little projects going. My days look the same every time, I try to mingle with the guests a little in the evening. But usually it turns out with me surrounded by drunks, trying to make my way out of there. Not really my types!
At the end of the week I switch with Francesca again, back to the cattlestation. My first introduction to the motorbikes, circling around the house. I cross the country and soon I'm following Luke over the paddocks to round up the horses. Next mode of transportation, a ride on Serious Boy. Needs some getting used to again, but I finally got a proper riding lesson from Luke. I may end up quite professional!
At the beginning of the week I'm wrecking some old windmills to get the blades. We had the creative idea to use them as signs for the paddocks. So, a paintbrush and some paint in hand, covering the metal blades. I hang them from the washing line to dry (ofcourse the perfect time for the wind to pick up) and a few days later the names start taking shape. We can probably hang them next week.
To bring a little excitement in this story, I almost crashed a car. Luke spent a whole load of money on it to get it fixed and asked me to drive it back home from the workshop. No problem, I'll drive it back. An hour later, almost home and BAM... a bird on the windscreen. In shock I pull the wheel, trying to avoid it, not very smart on these dirt roads. Before I know it I bounce of the road and end up a long way from where I was, almost tipped over the car. Almost... I got away safely. I guess I have to work on my reflexes!
*** for English, check below
Tijd gaat snel, zonder al te veel bijzonderheden. Nou ja, ik doe van alles, maar op een of andere manier vind ik geen inspiratie om erover te schrijven. Hoe maak ik biertjes tappen en panelen schilderen tot een spannend verhaal? Om eerlijk te zijn kan ik de spanning erin brengen met een bijna-auto ongeluk, uiteraard niet met opzet, maar dat leg ik later wel uit. Dus, excuus voor het uitblijven van mijn verhaal, bij deze een samenvatting van twee weken in Mckinlay
Mijn tweede werklocatie, Walkabout Creek Hotel. Bekend van de Crocodile Dundee films, die ik overigens nooit gezien heb. Om niet compleet onwetend in dit hotel aan te komen, heb ik gauw deel 1 opgezet terwijl ik nog op de boerderij was. Die film is ouder dan ik, dat is ook duidelijk te zien, maar er gaat toch een glimp van herkenning over mijn gezicht als het hotel in beeld komt.
Als ik zeg 'hotel', bedoel ik voornamelijk 'pub', zoals meestal het geval in Australië. Ik sta dan ook het grootste gedeelte van de dag biertjes te tappen (nadat alle toiletten, douches en kamers schoon zijn natuurlijk) en tientallen keren te herhalen dat ik uit Nederland kom, waar ik wel of niet geweest ben, hoe lang ik hier al ben... bla bla, neem er nog een. Niks geen twee vingers schuim, het glas moet hier en gewoon vol! Mijn eerste dag kan ik goed oefenen, want het is zo druk dat ik 12 uur lang doorwerk. Dit doe ik uiteraard niet alleen. Ik sta samen met Debbie en Frank, de eigenaren, en Kel, hun dochter.
De rest van de week probeer ik te wennen aan het publeven. Ik heb een kamer bij Kel in huis, temidden de bussen haarverf en haardrogers. Kel is kapper en is samen met haar vader bezig een salon te creëren op het kampeerterrein. Tenminste, als Frank ooit eens een project afmaakt... hij heeft nogal wat klusjes te doen. Ik doe vrijwel elke dag hetzelfde, probeer 's avonds een beetje te mengen met de gasten, maar meestal draait het erop uit dat ik tussen de dronkenlappen terecht kom en ik me uit de voeten maak. Dat zijn toch niet echt mijn types!
Aan het eind van de week wissel ik weer om met Francesca, terug naar de boerderij. Mijn eerste introductie op de motor, rondjes rijden op het erf. Ik cross lekker verder (ja mensen, ik doe voorzichtig) enal gauw volg ik Luke door het weiland om de paarden bij elkaar te brengen. Volgende vervoersmiddel, een stukje draven op Serious Boy. Weer even wennen om weer te rijden, maar nu wel voor het eerst een officiële les gehad van Luke. Wie weet wordt het nog eens wat!
Aan het begin van de week sta ik de metalen bladen van een paar oude windmolens te slopen. We hadden het creatieve idee om hiervan naamplaten te maken voor de weilanden. Dus, zo gezegd zo gedaan, kwast en verf in de hand... kliederen maar. Ik hang ze aan de waslijn om te drogen (jahoor, steekt net de wind op!) en een paar dagen later begint er vorm te komen in de namen. Waarschijnlijk kunnen ze volgende week hangen.
Om de spanning erin te brengen heb ik ook nog even bijna een auto in de prak gereden. Luke had er net een flinke smak geld tegenaan gegooid om hem te laten repareren, of ik hem terug naar huis wil rijden. Tuurlijk, geen probleem, ik kar rustig naar huis. Een uur verder, bijna thuis, BOEM...vliegt er iets tegen mijn voorruit op. Van schrik trek ik aan het stuur om te ontwijken, geen slim plan op deze ruwe opritten. Voor ik het weet stuiter ik van de weg af, slip tientallen meters verder en beland bijna op z'n kant. Bijna... ik kwam er met de schrik vanaf. Ik moet toch wat betere reflexen kweken!
***
Day 197: Walkabout Creek, crossing and crashing
Time goes fast, without many exciting things. Well, I do quite a lot, but somehow I can't find any inspiration to write about it. How do you make beers and painting panels an exciting story? Well, I can add an almost-car crash to that, unintentionally ofcourse, but I'll talk about that later. So, apologies for not writing for so long, here's a recap of 2 weeks Mckinlay.
My second worklocation, Walkabout Creek Hotel. Famous for the Crocodile Dundee movies, which I never saw before I came here however. To get a little bit of background knowledge, I quickly turned on part 1 while I was still on the farm. The movie is older than I am, which is clearly visible, but there is a sign of recognition when I see the hotel on screen.
When I say 'hotel', I basically mean 'pub', mostly the case in Australia. Therefore, I spend my days behind the bar (after all toilets, showers and rooms are cleaned ofcourse) and repeat over and over again that I'm from Holland and which places a have and haven't seen, how long I've been in Australia and so on... bla bla, have another one. Glasses should be full here, no 'two fingers wide' froth on a beer, like back home. I can practice quite a lot during my first day, as it is suddenly so busy that I work for 12 hours straight. Ofcourse I'm not alone, I work with the owners, Deb and Frank, and their daughter, Kel.
The rest of the week I try to get used to publife. I have a room in Kel's house, amidst the hairdye and blowdryers. She is a hairdresser, working with her dad to make a salon on the campground. At least, whenever Franm gets around to finish a project... he has a lot of little projects going. My days look the same every time, I try to mingle with the guests a little in the evening. But usually it turns out with me surrounded by drunks, trying to make my way out of there. Not really my types!
At the end of the week I switch with Francesca again, back to the cattlestation. My first introduction to the motorbikes, circling around the house. I cross the country and soon I'm following Luke over the paddocks to round up the horses. Next mode of transportation, a ride on Serious Boy. Needs some getting used to again, but I finally got a proper riding lesson from Luke. I may end up quite professional!
At the beginning of the week I'm wrecking some old windmills to get the blades. We had the creative idea to use them as signs for the paddocks. So, a paintbrush and some paint in hand, covering the metal blades. I hang them from the washing line to dry (ofcourse the perfect time for the wind to pick up) and a few days later the names start taking shape. We can probably hang them next week.
To bring a little excitement in this story, I almost crashed a car. Luke spent a whole load of money on it to get it fixed and asked me to drive it back home from the workshop. No problem, I'll drive it back. An hour later, almost home and BAM... a bird on the windscreen. In shock I pull the wheel, trying to avoid it, not very smart on these dirt roads. Before I know it I bounce of the road and end up a long way from where I was, almost tipped over the car. Almost... I got away safely. I guess I have to work on my reflexes!
-
19 Mei 2015 - 18:33
Dien:
He meissie,
he b je je niet bezeerd met al die capriolen?
Toch heb je weer een leuk stukje geschreven, je kan er wat van hoor.
Vergeleken met je andere avonturen is het voor jou hier een beetje tam zo te lezen.
Pas goed op jezelf.
Met veel lieve groeten en een dikke knuffel van ons. x Dien.
-
21 Mei 2015 - 14:08
Emmie:
Hai Mariska, nog bedankt voor je briefje ik vond het erg leuk, ben nog niet bij jeMoeder geweest' ga ik gauw doen .Je reisverslag is weer erg leuk' paardrijden,biertjes tappen auto in de prak rijden noem het maar niks. Nou Maris. wij genieten er van. Mariska de groetjes van ons en pas goed op jezelf .liefs Ed en Emmie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
