Day 146: over op plan F!

*** for English check below!

Een schetsblokje op schoot, een tas vol rijstcrackertjes aan mijn voeten en wederom een grote onbewoonde vlakte aan de andere kant van het raampje. Die vlakte bekijk ik overigens vanuit het raampje van mijn overbuurman, want ik heb zowaar een stoel zonder raam! Ach, dus ook geen fel zonnetje dat me 's morgens wakker maakt. Die taak wordt netjes overgenomen door de baby aan boord die bij het ochtendgloren begint te krijsen. Zucht...

Verder is de reis weer net zo geweldig als de heenreis naar Perth. Een potje kaarten met Darren, Ruby en Rebecca maakt al gauw duidelijk dat ik wederom een stel goede treinbuddies heb gevonden, ondanks dat het niet anders mogelijk is dat de altijd winnende Darren aan het valsspelen was. Dat wordt 's avonds overigens wel goedgemaakt met een glas (oké, papieren bekertje) Ierse whiskey. Al maakte die alcohol z'n Ierse accent niet beter verstaanbaar!

Het spel 'zoek de kangoeroe' wat tijdens de heenreis werd omgedoopt tot 'zoek de dode kameel' wordt gewoon hervat voor deze reis. De dode kamelen liggen er immers nog! Om het iets minder luguber te maken, veranderen we het naar 'zoek de dingo'. Ik was inmiddels gaan geloven dat dingo's een sprookje zijn in Australië, in al die tijd dat ik hier ben heb ik er nog geen één in het wild gezien... Totdat Rebecca vanuit de andere coupé binnen stormt en naar het raam (van mijn overbuurman) wijst, "DINGO!". Jahoor, daar loopt hij, sprookjes bestaan, er wonen dingo's in de outback!

Urenlang kletsen, twee schalen nacho's en veel gelach later en ik sta weer in Adelaide. Een feestje in de roadhouse kan niet plaatsvinden zonder een fles wijn, dus ik spring bij Rebecca in de auto om 's morgens vroeg een drankwinkel leeg te kopen. Allereerst al komisch omdat ik praktisch met mijn benen in mijn nek in haar auto wordt opgevouwen (ze was aan het verhuizen en haar halve leven lag in die auto). Ten tweede spaart ze minions (wie die niet kent, even googlen!) en ligt er dus in elk hoekje en gaatje een geel mannetje dat een hilarische kreet slaakt wanneer je hem aanraakt.

Bepakt en bezakt met al mijn tassen, en de wijn, wordt ik opgehaald door vrachtwagenchauffeur Gary. Daar gaan we weer! Dit keer rij ik zelfs in hoogst eigen persoon het parkeerterrein van de roadhouse op... ja dat lees je goed, ik rijd de vrachtwagen!

Over de dagen die volgen zou ik een heel boek kunnen schrijven. Ik ben 'thuisgekomen' in de roadhouse en ik voelde me helemaal happy met het feit dat ik veel vrienden weer gezien heb. Een supergezellig afscheidsdiner en natuurlijk een welverdiende borrel voor Anne aan het eind van haar dienstverband in Salt Creek. Plannen gemaakt om samen met haar wat daagjes te werken bij vrienden op hun boerderij en onze tijd samen voort te zetten.

De volgende ochtend sloeg alles om als een blad aan een boom. Plan A; bezoek aan Kangaroe Eiland bij Peter, ging niet door want hij moest werken. Plan B; leren schapenscheren bij een vriendin, ging niet door vanwege een familiecrisis. Plan C; werken bij Little Will, ging niet door want hij kreeg onverwacht andere backpackers op bezoek. Plan D; roadtrip met Shawn; ging niet door want hij maakt zich klaar voor een vertrek uit Australië. Als ik tot slot maar besluit om er een nachtje over te slapen in de roadhouse, desnoods als betalende klant, wordt zelfs dat de grond in geboord als Adam me er praktisch uitgooit met de woorden "ik wil je hier niet hebben"...

Ja, dat lees je goed, ik ben er gewoon uitgezet! Daarbij probeerde hij Anne nog te naaien bij het uitbetalen van haar salaris, onder het mom van 'je hebt niet genoeg gedaan'... Ik snap er geen bal van, zijn karakter is in één keer omgeslagen naar de eikel die hij in de eerste maand was. Wat ik hem heb misdaan in de tijd dat ik weg was... ik weet het niet. Maar ik kreeg zeer kort de tijd om te beslissen of ik mee wilde rijden naar Adelaide of dat ik gestrand was buiten de roadhouse. Ik koos voor veiligheid, maakte gebruik van Shawns rit terug naar Adelaide en voor ik het weet wordt ik gedumpt aan de rand van de stad. Tot zover de fijne kerels uit Salt Creek...

Anne heeft ondertussen gelift en logeert ergens in het zuiden. Ik besluit Donna op te zoeken, die ik eerder heb bezocht in Adelaide, voor een goed glas wijn. Dat kon ik wel gebruiken na zo'n dag! Een avondje in vriendelijk gezelschap zorgt ervoor dat ik me een stuk beter voel... tijd voor een nieuw plan!

De volgende dag gaat in sneltreinvaart. Ik stap op de bus richting Mount Gambier in het zuiden, stop nota bene in Salt Creek met die bus, rijd verder om Anne op te pikken en beland samen met haar op de eindbestemming. Het geluk is weer met ons als de buschauffeur speciaal voor ons een stukje doorrijdt om ons bij ons hostel af te zetten. Ironisch genoeg gaan we Annes welverdiende vrijheid vieren met een overnachting in een ware gevangenis! Na 1995 omgebouwd tot accomodatie, inclusief cellen, hoe gaaf is dat?! Diezelfde avond lopen we uren door de stad om prachtig verlichte grotten en kraters te bekijken, possums te knuffelen en het beroemde blauwe meer te bekijken (overigens alles in de stromende regen...)

Anne heeft slechts 3 dagen over voor ze een vlucht vanuit Adelaide heeft. Om er het meeste van te maken besluiten we richting Melbourne te reizen, zo kan ze in ieder geval een andere staat afvinken van haar lijstje! We vinden een lift (ja sorry, eerste en laatste keer dat ik ga liften...) en daar gaan we! Voor de dag voorbij is zitten we op een terrasje in Melbourne, deze stad heeft genoeg te bieden voor een hoop nieuwe avonturen!

***
Day 146: over to plan F!

A sketchpad on my lap, a bag full of ricecrackers at my feet and again a big outstretched, empty country on the other side of the window. I'm looking at that big plain through the window of the guy in front of me though, since I'm placed in a seat with no window! Ah well, no bright sunlight waking me up either. That job is taken over by the crying baby on our train that starts screaming at first light...

For the rest the trainjourney is just as enjoyable as the one to Perth. A game of cards with Darren, Ruby and Rebecca soon makes clear that I, once again, found amazing trainbuddies. Even though always-winning Darren was obviously cheating. Ah well, he made up for that with a glass (ok, paper cup) of Irish whiskey after dark. However, the alcohol didn't make his Irish accent any better to understand!

The game 'spot the kangaroo' which was turned into 'spot the dead camel' on my last trip, was easily picked up again. At least the dead camels were still there! To make it a little less freaky, we turned it into 'spot the dingo'. I was beginning to think dingos were just a fairytale in Australia, in all the time I've been here I haven't seen one in the wild... Untill Rebecca comes storming in from the other end of the train, pointing at the window (from the guy in front of me), screaming "DINGO!". And there he was, fairytales do exist, there are dingos in the outback!

Hours of chatting, two trays of nacho's and many laughs later and I'm back in Adelaide, back home. A party in the roadhouse is nothing without a bottle of wine, so I jump into Rebeccas car to empty a bottleshop first thing in the morning. From the start a funny experience because I had to be folded into the passengerseat (she is moving and her whole life is already stuffed in the car). Secondly she collects minions (who doesn't know them, google!) and every corner of her car is occupied by a little yellow creature that makes the most hilarious noises when you touch them. Fully packed with all my bags, and the wine, I'm being picked up by my friend Gary, the trucker. On the road again! This time I even drive the truck up into the parkinglot at the roadhouse... Yes, you read that right, I'm driving the truck!

About the days that follow I could write a whole book. I was very happy to come home in the roadhouse and see all my friends again. We had a great dinner and ofcourse a goodbye drink for Anne at the end of her workingperiod there. Plans were made to go work at a friends farm for a few days and continue our time together before she had to take a flight to Bangkok.

The next morning everything changed 180 degrees. Plan A; Kangaroo Island with Peter, off the table because he's working. Plan B; learning how to sheer sheep at a friends place, not going to haplen because of a family emergency. Plan C; working at Little Wills place, no go because of other backpackers who arrived before us. Plan D; roadtrip with Shawn, off the table because he's planning his journey back to Canada. When I eventually decide to sleep on it for a night at the roadhouse, even as a paying customer if neccesary, that gets blown away by Adam when he throws me out with the message "I don't want you here"...

Yes, I got thrown out! Above all that he tried to screw over Anne with her final payment, rectifying it with the statement that she hasn't done enough around the place. All of a sudden he changed back into the asshole that he appeared to be in the first month. What I did to him in the few weeks that I was gone... I don't know. I basically had five minutes to decide wether I would take a ride back to Adelaide or sit outside the roadhouse with Anne, hoping something good would come out of it. I chose safety and took the ride with Shawn back into town. Before I know it I'm dumped at the edge of the city. So far the story about the nice men in Salt Creek...

Anne hitched a ride to the south and I decide to visit my friend Donna for a nice glass of wine. I can definately use that after these events! An evening in friendly company makes me feel a lot better... time for a new plan!

The next day flies by in no time. I step on the bus heading south, of all places have a stop over in Salt Creek with that bus, drive on and pick up Anne along the way and end up in Mount Gambier with her, a place I really wanted to visit for a long time. Luck seems to be with us again when the busdriver goes the extra mile and drops us off right at our hostel. Ironically we're going to celebrate Annes new found freedom in an old jail! After 1995 changed into a hostel, including cells, how cool is that?! We walk the streets at night to visit the beautiful caves and sinkholes, we cuddle with possums and see the famous Blue Lake (all with rain pooring down, by the way).

Anne has only three days before her flight leaves from Adelaide. So to make most of it, we decide to head over to Melbourne, that way she can at least tick another state off her list! We hitch a ride with a trucker (yes I know, I don't hitchhike...) and before the evening is over we're sitting on a terrace in Melbourne having dinner. This town has a lot more adventures to offer!