Day 123: vijftig tinten vrienden

*** for English check below!

Twee dagen en twee nachten opgesloten in een coupe met zo'n 30 andere mensen die je niet kent, terwijl je door de droge wildernis van de Nullarbor scheurt... dat is eigenlijk best gezellig! Allereerst vrienden gemaakt met degene die ons eten en drinken verzorgd, wat al gauw resulteerde in gratis drankjes, niet geheel onbelangerijk op zo'n lange reis. Ook met mijn 'roommates' rondom mijn stoel was de klik snel gemaakt. Het entertainment werd verzorgd door de achterste vier stoelen in de coupe (die van ons natuurlijk). Alhoewel de voorste acht stoelen er ook wat van konden. Ze bleken zeer behendig met mes en vork, vooral toen die vork in het voorhoofd van een familielid geplant werd...

Onze bezigheidstherapie was iets minder aggressief. Een potje kaarten hier en daar en een half uur durende tour door bruisend Cook (populatie: 2) waarbij onze inbraak in de gouden klasse van de trein het meest spectaculaire was (onder het mom van: 'we zoeken het zwembad!') Natuurlijk ook het spelletje 'zoek de kangoeroe', wat helaas resulteerde in 'zoek de dode kamelen', aangezien de lokale boeren net op kamelenjacht waren geweest vlak langs het spoor...

In Kalgoorlie konden we het lokale nachtleven ontdekken, onze benen strekken en voor een paar uurtjes van het leven buiten de wagon genieten. Bij terugkomst in de trein zetten we het entertainment gewoon voort met een 'zumba on rails' lesje! Na de laatste nacht, opgekruld in een stoel, nog één ontbijtje met broodjes en smeerkaas uit een potje, nog één gratis kopje thee en afscheid van mijn treinbuddies. Want op het station werd ik opgewacht door Annette en Linda uit Nederland!

Mijn welkom in WA was super, ik mocht een paar nachtjes slapen op het logeeradres van Annette en Linda. Leontien heeft superlief haar huis, zwembad (!) en keuken voor me opengesteld. Geloof het of niet, maar het was de eerste keer dat ik heb gezwommen in Australië! Samen in de huurauto naar Yanchep beach, Swan Valley, Freemantle en Hillary Harbour gereden. Met een grote groep naar de drive in bioscoop en uiteraard meerdere malen de bbq aangestoken. Een bezoek aan Penguin Island mag natuurlijk niet ontbreken (geen pinguin gezien hoor!) waarna ik helemaal naar mijn hostel ben gebracht, wat een luxe! Tijd voor afscheid van dit stukje Nederland...

Welkom in Perth city, welkom terug in het leven van een backpacker. Ik stap het hostel binnen, zie een verveelde backpacker achter de balie die nauwelijks Engels lijkt te spreken en mijn kamer ruikt...nouja, zo'n typisch puberjongens geurtje (ik ben opgegroeid met een oudere broer, ik kan het weten!). Wellicht iets te maken met de zweetsokken en oude kleren die verspreid over de kamer, en mijn bed, hangen. Als ik een kluisje verzoek, krijg ik een bakje sleutels in mijn handen geduwd, 'zoek de juiste er maar uit'....

Goed, een half uur later, een kluisje rijker en ik trek de deur van de kamer achter me dicht. Tijd voor een drankje met Gina! Mijn ex-collega van de roadhouse heeft het ook naar Perth gered en we gaan onze belofte waarmaken om samen Fifty Shades of Grey in de bioscoop te zien. Eerst even bijkletsen onder het genot van een schaal nacho's en een karaf Sangría, voordat we de juiste trein en bus moeten vinden. Net op tijd bij de bioscoop aangekomen voor de film, maar helaas net te laat afgelopen voor de laatste bus... oeps! Ach, we knipperen even met onze ogen naar iemand op de parkeerplaats en worden naar het station gebracht...

Na een heerlijke nachtrust, die verstoord werd door een irritante wekker die onder mijn bed verstopt lag en die om 4 uur's morgens afging... Arghh, het hele matras moet eraf om dat stomme ding te pakken te krijgen. Mijn Spaanse cursus komt van pas, als blijkt dat het een Spaanse telefoon is waarvan 5 verschillende alarmklokjes uitgezet moeten worden (van wie is dit ding en waarom moet ík hem uitzetten?!). Ik gooi de telefoon naast het stapelbed en ga weer slapen. Als ik wakker wordt is hij verdwenen, net als mijn bovenbuurman...muchas gracias!

Ik kan verder uitrusten met Gina in het grote Kingspark, met uitzicht over de stad. Even onthouden voor volgende keer: ga niet in een mierennest zitten. Niet krabben, niet krabben... tientallen bulten sieren mijn armen en benen terwijl ik weer terugwandel door de stad. Ik denk na over de komende twee weken, wat zal ik eens gaan doen? Ik merk dat ik niet zo goed meer ben in doelloos rondzwerven, misschien moet ik een tijdelijk baantje zoeken ergens op een wijngaard... als ze me niet als wijnproever willen hebben, kan ik altijd nog druiven plukken! Ik loop het station binnen en boek een ticket naar Margaret River...

***
Day 123: fifty shades of friends

Two days and two nights, locked up in a train with 30 people you don't know, while you're racing over the Nullarbor.. that's actually quite fun! First of all I made friends with the guy that served us our drinks and food, which soon resulted in free drinks, not entirely unimportant on such a long journey. With my 'roommates' in the chairs next to me, the click was soon made aswell! The entertainment was provided by the four seats in the back of the train (our seats ofcourse). Though the eight chairs up front were quite entertaining too. They proved to be very skilled with a knife and fork, especially when one of the forks ended up in a familymembers forehead...

Our entertainment was a bit less aggressive. A game of cards every now and then, an exciting half hour tour through Cook (population: 2) on which our break-in into the gold class of the train was the most interesting (we were just looking for the swimmingpool!). Ofcourse we also played 'spot the kangaroo' which soon changed into 'spot the dead camels' since the local farmers decided to go camelhunting right next to the traintracks...

In Kalgoorlie we could explore the local nightlife, stretch our legs and enjoy a few hours of life outside the train. Upon returning we continued the fun with a zumba-on-rails class. After one more night, curled up into a chair, one more breakfast with bread and cheesespread from a jar, one more free morning tea and goodbye to my trainbuddies. Because in Perth I was awaited by Annette and Linda from Holland!

My welcome to WA was great! I could spend a few nights at the place where Annette and Linda were staying. Leontien kindly opened up her house, swimmingpool (!) and kitchen for me. Believe it or not, but it was the first time I went swimming in Australia! Together we drove the rental car around Yanchep beach, Swan Valley, Freemantle and Hillary Harbour. With a big group to the drive in movies and ofcourse made use of the bbq multiple times. A visit to Penguin Island can ofcourse not be forgotten (didn't see any penguins though) after which I was brought all the way to my hostel. How luxurious! Time to say goodbye though, to this little piece of Holland...

Welcome to Perth City, welcome back to the life of a backpacker. I step into my hostel and see a bored backpacker behind the desk who hardly seems to speak English and my room smells... well, like a typical young boys room (I grew up with an older brother, I would know!). Maybe it has something to do with the sweaty socks and old clothes that are spread all over the room, and my bed. When I ask for a locker I get a bucket of keys pushed into my face; just look for the right one...

Right, half an hour later and my stuff locked away, I close the door to my room. Time for a drink with Gina! My ex-collegue from the roadhouse made it to Perth too and we are going to honor our agreement to watch Fifty Shades of Grey together. First we need to catch up though, how else than with a big plate of nachos and a bottle of sangría. Afterwards we need to find out which bus and train to take and we make it just in time for the movie. However, it ended just too late to catch the last bus... oops! Ah well, we bat our eyelashes a few times at someone in the parkinglot, and he takes us to the nearest trainstation...

It was a good night sleep, untill I got woken by a lost phone that was hidden under my bed, which alarm went off at 4 am... Arggh, the whole matress needs to come off to find the stupid thing. My Spanish lessons prove usefull when it turns out to be a Spanish phone with five different alarmclocks that have to be turned off (who owns this thing and why am I the one that has to switch it off?!). I throw the phone next to the bunkbed and fall asleep again. When I wake up the phone is gone, and so is my upper neighbour... muchas gracias!

I can get some more rest with Gina in the big Kingspark, overlooking the city. Note to self: don't sit in an antsnest. Don't scratch, don't scratch... dozens of bites grace my arms and legs while I walk back through town. I think about the coming two weeks, what to do? I find that I'm not good at just wandering around anymore, maybe I need to go find a temporary job at one of the vineyards around here. If they don't want me as a winetaster, I can always pick grapes! I walk into the station and book a ticket to Margaret River...